Vandaag vieren we de komst van de winter en beleven we de kortste dag. De midwinternacht, winterzonnewende, Joel, Yule of wintersolstitium kent vele namen. Nog meer volkeren vierden het overgaan van de seizoenen. Helaas is dat iets waar wij niet meer zo bij stil staan. Toch is het belangrijk om nog steeds mee te bewegen met de seizoenen.
De winter is in de natuur de tijd van winterslaap en van jezelf terugtrekken. Voor ons is het goed om in de winter meer slaap te nemen en goed uit te rusten. Trek je dus wat vaker terug om te herstellen. Neem een lekker bad, of nestel je lekker op de bank met een kop kruidige thee. Ga wat vaker vroeg naar bed, eventueel met een goed boek. Omring je zelf met heerlijke geuren die het cocoonen ondersteunen. In de diffuser heb ik momenteel mirre; heerlijk voor deze periode. Het is een hars met een kalmerende werking. Daarnaast is deze warme en zoete/kruidige geur anti-septisch en sterk antiviraal, ook op de longen.
Genieten van extra rust in deze maanden is niet alleen maar fijn. Je hebt het ook nodig om straks in het voorjaar weer vol energie te zijn. We moeten echt regelmatig opladen. Zeker wanneer zo veel mensen met stressproblemen en burn-out te maken hebben. Langdurige belasting zonder hersteltijd zorgt voor uitputting. Zorg dus dat je weet wat jou echte ontspanning geeft en waarvan je oplaadt. Zo blijf jij, net als de natuur, in een gezonde balans.
Gisteren was het alweer 4 jaar geleden dat ik ontzettend onverwacht afscheid moest nemen van een lieve vriendin. Een vriendin waarmee ik veel dezelfde interesses had, mooie herinneringen maakte en lief en leed deelde. In elkaar herkende we bovendien dezelfde zielsthema’s als onzekerheid, faalangst en je niet goed genoeg voelen.
Er waren periodes dat we elkaar meerdere malen per week zagen en er waren momenten dat dat even wat minder was. Natuurlijk zochten we elkaar wat vaker op in de periodes dat we beide single waren. Om te genieten van een dansje en drankje (oké, een paar drankjes, flesjes zelfs). Niet zo healthy inderdaad, maar wat hebben we een lol gehad!
Inpakken voor de reis
Een week voor haar overlijden zou ze vertrekken op een vakantie. Ik zag haar 3 dagen voor vertrek en vol enthousiasme vertelde ze hoeveel zin ze had in die reis. De dag voordat ze vertrok vroeg ik haar of ik een boek van haar mocht lenen. “Natuurlijk meisi, ik kan hem straks wel even in de brievenbus doen want ik moet toch in de buurt zijn.”
Ik herinner me dat ik haar wilde vragen om dan even binnen te komen maar deed dat niet omdat ze nog moest gaan inpakken voor de reis. Ik herinner me daarover ook een verdriet en vond dat opvallend. Normaal werd ik niet verdrietig namelijk als iemand daarvoor geen tijd had. Wellicht een verlangen om afscheid te nemen omdat dat de laatste fysieke mogelijkheid was geweest.
Op de dag van haar terugkomst wilde ik erg graag weten hoe het gegaan was en was benieuwd naar alle verhalen. Toch besloot ik even niets te sturen omdat ik er van uit ging dat ze wel zou moeten bijkomen en uitpakken. Die zaterdag voelde ik de behoefte om haar boek terug te gaan brengen en een kopje thee te gaan drinken maar ook dat gevoel negeerde ik. Ik ben namelijk niet iemand die zomaar zonder aankondiging op de stoep staat. Die dag erna nodigde ik haar uit voor een pre kerstmis borrel maar dat bericht heeft ze nooit meer ontvangen. Die zaterdag heeft ze er voor gekozen om het leven te verlaten.
Had ik iets kunnen doen?
Het verdriet en de shock die je dan voelt zijn niet te beschrijven. Het verdriet wat je voelt voor de familie is niet voor te stellen. Had ik iets kunnen doen? Was ik maar onaangekondigd langs gegaan om het boek terug te brengen. Had ik maar beter naar mijn gevoel geluisterd, dan had ik misschien iets kunnen doen. Allemaal gedachtes die door je hoofd gaan terwijl je weet dat je niets had kunnen doen. En als je dat wel had kunnen doen, dan was het nu niet zo gegaan.
De eerste jaren dacht ik meerdere malen per dag aan haar. Vaak iets wat me aan haar deed herinneren, iets wat ze leuk gevonden zou hebben of wat ik tegen haar zou vertellen. Ik merk dat ik niet meer dagelijks aan haar denk nu en dat het me beter gelukt is om dit een plek te geven. Toch blijft ze voor altijd in mijn hart en ben ik dankbaar voor alles wat we samen hebben mogen delen.
Waar ik vooral erg dankbaar voor ben is het afscheid dat ze van me kwam nemen een paar dagen na haar overlijden. In mijn droom was ik in een kamer en kwam ze binnenlopen. Ik had de gedachte dat ik wilde uitroepen waarom ze het had gedaan maar ik voelde dat die vraag er niet toe deed. In plaats daarvan zei ik dat ik haar zo miste, waarop ze lachte en we elkaar vast pakte in een fijne omhelzing. Ze gaf me het gevoel dat het goed was zo. Daaropvolgend veranderde ze in een zwarte vlinder en vloog ze weg.
De vlinder staat symbool voor transformatie. En staat voor de ziel die zich los heeft gemaakt van het aardse lichaam om zijn weg naar het hiernamaals te vervolgen. Zwart is natuurlijk de kleur die wij het meest gebruiken bij rouw. Een mooi voorbeeld van hoe ons onderbewuste in symbolische taal tot ons spreekt.
Onderstaande blog schreef ik afgelopen zomer maar plaats ik vandaag, op de sterfdag van een lieve vriendin. Het is vandaag 4 jaar geleden dat ze ons verliet maar ze blijft nog dagelijks in mijn gedachten en voor altijd in mijn hart.
Vandaag liet Facebook mij een herinnering zien van 10 jaar geleden. Een fijn feestje met een nog fijner vriendinnetje. Drankje in de hand, zongebruind en nog geen rimpel te bekennen. Een fijne herinnering die me tot tranen bracht. Tranen om het gemis van mijn lieve vriendin waar ik een aantal jaar geleden onverwacht afscheid van heb moeten nemen. Naast dit verdriet kwam dan ook een bekende angst om de hoek kijken.
De angst van het ouder worden en vooral van het niet meer ouder worden
Met mijn zwakke nieren zijn angsten mij helaas niet vreemd (vanuit de natuurgeneeskunde kunnen angsten vaak duiden op een zwakke nierenergie). Met de juiste tinctuur zijn de angsten gelukkig stukken minder, maar ik kan me nog steeds heel goed aan twee van mijn grootste angsten verbinden. De angst van het ouder worden én vooral van het niet meer ouder worden.
De angst van het ouder worden zie ik dagelijks in de spiegel. Ogen die wat meer gaan hangen, fijne lijntjes (ook dat kunnen vanuit de gezichtsdiagnostiek vanuit de natuurgeneeskunde tekenen zijn van de nieren), en af en toe duikt er een grijze haar op. Ik kan me hier best druk over maken maar ik weet ook dat de buitenkant niet is waar het werkelijk om gaat.
De echte angst die hier onder ligt gaat over het niet meer ouder worden. Oftewel over het onvermijdelijke afscheid wat dichterbij komt zodra je ouder wordt. Nu ben ik niet bang voor de dood an sich. Ik denk namelijk dat het een overgang is naar een andere fase. Een fase die dichter ligt bij onze bron en waarin (onder andere) alle angsten wegvallen. Dit kan ik wel denken (en af en toe ook voelen) maar zolang ik hier aan het aardse gebonden ben (met die zwakke nieren van mij) voel ik de angst voor afscheid.
Afscheid nemen bestaat niet, maar doet wel pijn
Weten dat ooit afscheid genomen moet worden van geliefden doet pijn en maakt me soms zo bang. Vannacht droomde ik nog dat ik in de klas vertelde dat rouw de achterkant is van de liefde. (Deze mooie zin is afkomstig van Bert Hellinger, de grondlegger van systemisch werk en familieopstellingen). De keerzijde van liefhebben is dat rouw onvermijdelijk is.
Als je net zoals ik, als kind geleerd hebt om pijn uit de weg te gaan, omdat het voelen te onveilig was kun je daar als volwassenen nog steeds last van hebben. Weet, dat een mens het meeste lijdt door het lijden dat hij vreest. Toch is de angst soms groot en in mij woont nog steeds dat bange kind. Een bang kind trekt zich terug en voelt zich eenzaam terwijl het zich eigenlijk zo graag wil verbinden met de ander. Verbinden kan dan onveilig voelen omdat het bange kind denkt dat het niet in staat is om dat verlies aan te kunnen.
Misschien dat zo’n verlies vroeger als kind ook echt te veel was maar als volwassenen ben je prima in staat om te rouwen. En dat doet natuurlijk nog steeds heel veel pijn. Maar weet dan dat je het afscheid en verdriet aan kan en hoort bij het liefhebben van de persoon. En die liefde maakt je leven een heel stuk rijker en neem je alle levens met je mee.
Ik zou er nog heel wat rimpels (en nog zo veel meer) voor over hebben om nog een drankje met haar te kunnen doen. De liefde en de mooie momenten met haar neem ik voor altijd met mij mee. En als Facebook over een paar jaar weer een herinnering besluit te delen, hoop ik dat ik de schoonheid van het ouder worden heb omarmd. Zodat ik met tranen van ontroering en gemis terug kan kijken op een lieve vriendin die niet meer ouder zal worden dan het moment dat ze afscheid nam.
Wist je al dat sprookjes niet zomaar verhalen zijn die we vaak aan onze kinderen vertellen?
Sprookjes worden al eeuwenlang van generatie op generatie verteld. Het woord sprookje komt dan ook van het middeleeuwse woord ‘sproke’ dat gewoon verhaal of vertelling betekent.
Waarschijnlijk heb jij ze vroeger ook van jouw ouders of grootouders gehoord. Of misschien ben je, net zoals ik, opgegroeid met de luistersprookjes van Lekturama. Die rode boeken, waarbij je de bladzijde om mocht slaan zodra je het belletje hoorde.
Er zijn verschillende soorten sprookjes, maar de bekendste vol met magische wezens en toverkunsten, worden tover sprookjes genoemd (verrassend hé). Deze verhalen werden vroeger verteld omdat ze een diepere wijsheid bevatten. De mooiste omschrijving van een sprookje vind ik zelf de uitleg dat het symbolische vertellingen van de ziel zijn.
Ons onderbewuste of ziel, communiceert namelijk het beste door middel van symbolen. Je kunt daarbij denken aan je dromen. Je onderbewuste verteld je dan namelijk ook wat je moet weten of verwerken en doet dit in een symbolische taal. Er zijn genoeg algemene symbolen voor droomverklaringen te vinden, maar aangezien het jouw ziel is die spreekt, die jouw wijsheid en ervaring met zich meedraagt, zijn symbolen voor ieder uniek. De beste manier om er daarom achter te komen wat een droom je wil zeggen is door naar binnen te keren en te voelen wat er vanuit je onderbewuste naar de oppervlakte komt.
Op reis door ons eigen sprookjesbos
In sprookjes wordt het onderbewuste vaak vertegenwoordigd door het symbool van een bos. Het bos kan donker zijn zodat je niet alles kunt zien wat er verborgen is. Juist, net zoals we ons niet bewust zijn van wat binnenin voor ons verborgen ligt. Soms schijnt er door het dikke bladerdek wat licht op iets belangrijks wat gezien moet worden, of is er ineens een open plek. Dat doet denken aan ingevingen of gedachten die ineens hun weg naar ons bewuste brein vinden. De hoofdpersoon wordt in de verhalen vaak uitgedaagd om zijn veilige thuis te verlaten en gaat dan op reis door het bos. Dit is de tocht die ieder mens mag wanneer we opgroeien en onze ziel volwassen wordt. Werkelijke groei is immers te vinden in het gedag zeggen van je veiligheid en nieuwe delen van jezelf ontdekken.
Sprookjesfiguren moeten in hun tocht vaak iets overwinnen en komen op die queeste vaak wilde dieren tegen die hen helpen óf juist zorgen voor nog meer problemen. Wilde dieren zoals de wolf, vos, kikker, ezels of ganzen. Al deze dieren staan ook voor eigenschappen die ieder van ons in zich heeft. Denk aan de sluwe vos of de domme gans.
Droom je over een bos waar je doorheen wandelt dan kan het dus zijn dat je op zoek bent naar een bepaald deel van jezelf. Ook kan het zijn dat het dagelijkse leven teveel wordt en je verlangt naar een simpeler leven waarin je gewoon kunt zijn wie je bent. Wanneer je in je droom het bos uit loopt kan het betekenen dat je niet wilt zien wat er intern bij je speelt en en dat je daarvan wegvlucht. Maar zoals met alle symbolen is er geen één op één uitleg. Jij mag jezelf de ruimte gunnen om te voelen wat het symbool of droom met je doet. Je voelt vanzelf wat jouw waarheid is. En als jij alleen maar verdwaalt in het bos en er echt niet meer uit komt, dan kun je altijd een afspraak maken voor een coaching/therapie sessie. Dan kunnen we je helpen on de juiste weg weer te vinden.
Magisch vuur; wat heb je toch een aantrekkingskracht op mij! En niet alleen op mij, in elke cultuur komen verhalen voor over dit krachtige fenomeen. Het gaat over controle van deze potentieel verwoestende natuurkracht. Vuur maken zorgt er voor dat we ons weer verbinden met de natuur en wakkert een oergevoel in ons aan.
Naast de verbinding met de natuur is het ook een perfect middel om je weer te verbinden met jezelf. Niets zo krachtig als vuur om naar binnen te keren! Staren naar dansende vlammen heeft namelijk een hypnotiserend effect op ons. Zodat we (vergelijkbaar met hypnose), in een lichte trancestaat kunnen komen. Een perfecte staat om te voelen wat we achter ons mogen laten.
Loslaten wat je niet meer dient
Het einde van het jaar nadert alweer. Een bizar jaar wat bijna ten einde komt. Voordat we aan iets nieuws gaan beginnen is het altijd goed om het oude op een juiste manier af te sluiten. Of dit nu een nieuwe baan is, een nieuwe relatie of een nieuw jaar, het is belangrijk om ruimte te geven aan de verandering. Je kunt immers pas iets nieuws beginnen en met volledige energie en focus aanwezig zijn als je hebt losgelaten wat je niet meer dient.
Misschien kun je buiten een vuurtje maken in een korf of binnen de open haard aansteken. Als je dat niet hebt is dat geen probleem, steek dan gewoon een mooie kaars aan. Gun jezelf de tijd om je hoofd leeg te maken terwijl je in het vuur staart. Laat de vlammen je betoveren. Als je jezelf toe kunt staan om in een hypnotische staat te komen mag je jezelf de vraag stellen wat je los wilt laten. Probeer deze vraag niet met je hoofd te beantwoorden maar voel wat naar boven komt. Schrijf alles op een leeg vel papier.
Wanneer je alles voelt dat alles waar je afstand van wilt doen op het papier staat, vouw je het op. Voor mij werkt het goed om nog wat uit te spreken, hardop of gewoon van binnen, dat maakt niet uit. De intentie is wat telt. Het zou zoiets kunnen zijn als: “bedankt voor alles wat ik afgelopen jaar heb mogen leren en nog niet heb geleerd. Graag laat ik los wat ik niet meer nodig heb om ruimte te maken voor al het nieuws dat komen gaat”. Natuurlijk mag je dat helemaal invullen zoals je zelf wilt en zo lang maken als nodig is. Als je buiten bij het vuur zit dan offer je daarna de brief aan de vlammen. Probeer dat met bewuste aandacht te doen en voel hoe er ruimte ontstaat van binnen. Ruimte om straks met frisse en nieuwe energie 2021 te gaan beginnen.
Er was eens, een allereerste blog voor Healthy ever after en die ben jij nu aan het lezen. Spannend en ontzettend leuk! Dat vind ik tenminste. Het was namelijk een reis van epische proporties (eentje zoals de hoofdrolspelers in sprookjes vaak ondergaan), om te komen op dit moment. Ik zal je in vogelvlucht proberen mee te nemen zodat je weet waar ik vandaan kom en nog belangrijker; wat jij van Healthy ever after mag verwachten.
Verdwalen in een sprookjeswereld
Als puber verschoof mijn interesse richting (para)psychologie en ontdekte ik spiritualiteit en zingeving. Ook hier zocht ik naar antwoorden op de zin van ons bestaan. Wellicht was dit, zoals de sprookjes vroeger voor me hadden gedaan, nog steeds een vlucht uit de dagelijkse realiteit, maar ik voelde dat al deze inzichten en wijsheden mij raakten in de kern. Een diep weten voelde, dat wat verteld werd, met mij resoneerde. Toen weer, bedenk ik me nu, mocht ik er op vertrouwen dat in het grote geheel altijd alles goed kwam. Het is soms gewoon een kwestie van uitzoomen om het grote plaatje te zien.
Dat voelen of iets voor mij klopt, doe ik nog steeds. Uitzoomen om het vanuit een groter perspectief te kunnen bekijken ook. Ik ben daardoor best wel eigenwijs. Een woord wat voor mij geen negatieve lading heeft. Eigen wijs is voor mij de uitdrukking die aangeeft dat je je eigen waarheid onderzoekt en daardoor wijsheid vergaart. Ik neem dus niet snel dingen van iets of iemand aan en vind het belangrijk dat iedereen zelf voelt en onderzoekt wat zijn/haar waarheid is. Ik zeg dus niet dat ik de waarheid en wijsheid in pacht heb, mijns inziens kan vrijwel niemand op aarde het totale plaatje bevatten, op misschien een aantal hoog spiritueel geïncarneerde meesters na. Ik wil je wel mijn visie en mijn waarheid delen met alle kennis die ik op heb gedaan. Een waarheid, die zoals het leven zelf, constant in beweging blijft.
Burn-out; the only way out is in
In mijn volwassen leven dwaalde ik van mijn pad (en mocht een burn-out doormaken) doordat ik mijn hoofd de leiding liet nemen. Ik durfde immers niet meer op mijn gevoel te vertrouwen, vanuit de overtuiging dat gevoelens je alleen maar pijn deden. Door middel van een flinke dosis therapie en zelfhulpboeken probeerde ik het vertrouwen in mijn gevoel en intuïtie weer terug te krijgen. Met babystapjes (terwijl ik reuzensprongen wilde) ging ik vooruit. Tot ik in het najaar van 2018 aan een studie natuurgeneeskunde begon. Die natuurlijke kijk op ziekte en gezondheid zat er vanuit mijn oma al in en deze visie voelde voor mij dan ook passend. Door zelf onder behandeling te gaan met fytotherapie en de kracht van deze eeuwenoude wijsheid te ervaren kon ik weer leren voelen. Niet alleen voelen maar ook mezelf durven zijn en de basisangst “niet goed genoeg zijn” los laten.
Nu kun je je voorstellen dat het gevoel “niet goed genoeg te zijn” nog steeds “werk in uitvoering” is maar ik heb er ontzettend veel zin in, om ondanks dat, verhalen met jou te delen en mezelf te laten zien. Healthy ever after zou je kunnen zien als een sprookjesboek vol verhalen (in beeld en tekst) met waardevolle spirituele inzichten en wijsheden. Om eventjes lekker weg te kunnen vluchten in een wereld waar het altijd weer goed komt. En dat is altijd fijn, helemaal in de gekke periode waarin we nu zitten.
Na mijn burn-out heb ik mezelf kunnen gunnen om me om te scholen tot therapeut. Naast een natuurlijke visie op ziekte en gezondheid, volg ik momenteel een opleiding tot hypnotherapeut. Ook een mooie cursus mycotherapie (om de kracht van paddestoelen in te kunnen zetten) en ga ik beginnen aan een fotografie opleiding. Meer dan genoeg om je van alles te kunnen bieden dus. Ook niet onbelangrijk; ik werk samen met mijn man die al jaren werkzaam is als therapeut. Hij gaat mooie workshops verzorgen voor Healthy ever after. Je kunt bij hem ook terecht voor 1 op 1 coaching/therapie en relatietherapie (voor als het even niet zo “happily ever after” meer voelt). Eigenlijk ga ik alles op mijn zoektocht naar gezondheid en geluk met je delen. Zodat jij, je leven “Healthy ever after” kunt leven.
Hallo, ik ben Femke, spirituele ontdekkingsreiziger en verhalenverteller (in woord en beeld) met een liefde voor sprookjes. Deze verhalen zijn authentiek en spreken de symbolische taal van onze ziel.
