door Femke Berkvens | feb 16, 2021 | Personal, Sprookjes, Zingeving en spiritualiteit
Wie of wat wilde jij vroeger zijn? Ik wilde prinses worden of zeemeermin, of allebei. Tot ik hoorde dat ik dan met Willem Alexander moest trouwen. En door mijn angst voor vissen was zeemeermin ook niet echt de beste optie.
Iets later, in mijn puberteit wilde ik actrice worden maar mijn angst om mezelf te laten zien was zo groot dat dat ook geen handige keuze was. Een spreekbeurt of presentatie van 5 minuten bezorgde me al doodsangsten. Laat staan een filmrol met camera’s op je snufferd, een regisseur en publiek die iedere uitdrukking en beweging die je maakt beoordelen.
Toen ik volwassen werd duurde het nog een tijd voor ik er achter kwam dat je toch maar het allerbeste jezelf kunt worden (wanneer je dat nog niet was). Niet dat ik dat nu altijd volledig zo voel hoor. Ik heb nog steeds dagen dat ik het verschrikkelijk vind om in de spiegel te kijken of op de foto te moeten. Ik ben hierdoor wel steeds beter gaan luisteren naar mijn gevoel in plaats van de overtuigingen die ik in mijn hoofd had geprent.
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…
Ik joeg vroeger een carrière na in de fashion, terwijl ik die wereld helemaal niet fijn vond. Ik denk dat ik net als toen ik zeemeermin, actrice of prinses wilde worden, vooral het gevoel wilde wat ze deze ideeën me gaven. Ik wilde gezien worden, bewonderd worden, mooi zijn ook. Want dat laatste had in mijn ogen in de maatschappij veel waarde. Ik vond mezelf namelijk lelijk en niets waard. Dus als ik er dan van buiten geslaagd, mooi en succesvol uit zou zien dan zou het in ieder geval lijken alsof ik waardevol was naar de buitenwereld.
Hetgeen wat ik het liefste deed (en doe) heeft helemaal niets met uiterlijk te maken. Ik verlang namelijk het meeste naar kennis tot me nemen en delen. Het creëeren van waardevolle content. Ik ben echt gelukkig als ik bezig kan zijn met het schrijven, zelfontwikkeling, wijsheid, zingeving en spiritualiteit. En dat mag van mij ook in een mooie verpakking hoor. Al zit ik meestal in mijn Corona outfit met matchende kapsel achter de laptop. Het duurde ook even voordat ik er achter kwam dat dingen mooi mogen zijn en daardoor niet noodzakelijk oppervlakkig zijn.
Blame it on Corona!
Soms denk ik wat dat betreft wel eens dat ik wat te ver door kan slaan. Blame it on Corona! Het valt ook niet mee wanneer je niet naar de kapper kan en je toch echt geen blonde natuurlijke haarkleur meer hebt. Mooi moment ook om wat dat betreft terug te gaan naar mijn natuurlijke kleur. Jezelf opmaken heeft ook weinig meerwaarde wanneer niemand het kan zien. Dan geef ik liever mijn huid ruimte om te ademen! En waarom zou je je geld uitgeven aan kleding wanneer je achter je laptop aan het werk bent?!
Na mijn burn-out ben ik meer gaan leven vanuit mijn innerlijke waarden. Ik wil mijn eigenwaarde niet meer halen uit een geslaagde buitenkant maar ik wil iets wat aansluit bij mijn binnenkant. Ik wil doen wat me gelukkig maakt! Ik jaag nu dus geen grootse fantasiebeelden na maar wil het grootste worden dat ik maar kan zijn; mezelf. En ook dat besef duurde even 😉 Ik heb er genoeg zelfhulpboeken over gelezen, innerlijk werk en therapie gedaan om te weten dat dat het meest waardevolle is om te mogen worden.
En mocht jij nu ook stappen willen zetten in het worden van jezelf, dan wil Erik je daar graag bij helpen.
door Femke Berkvens | feb 5, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Het is niet mijn intentie om Corona te ontkennen (zeker niet). Ieder slachtoffer is er eentje te veel. Zeker voor hen die achterblijven. Mijn respect en medeleven gaat dan ook uit naar iedereen die hiermee te maken heeft (gehad).
Dat gezegd hebbende vind ik het wel belangrijk dat er in de maatschappij ook tegengeluid te horen is tegen de koers de we varen en dat we kritische vragen mogen stellen die breder kijken dan alleen Corona. Slachtoffers vallen niet alleen letterlijk door de ziekte maar ook door de maatregelen. En waarom zouden we daar minder waarde aan hechten?
We zijn een jaar verder dus er zijn, in tegenstelling tot een jaar geleden, cijfers en kennis beschikbaar. Ik vond een mooi overzicht van Maurice vd Bosch (raad van bestuur van het OLVG) die gebaseerd zijn op data van het RIVM zelf. Wanneer je positief getest wordt op Corona is de kans op overlijden qua leefstijdsgroep als volgt:
10-19: 0,00%
20-29: 0,00%
30-39: 0,01%
40-49: 0,02%
50-59: 0,05%
60-69: 0,33%
70-79: 2,08%
80-89: 7,77%
90+: 12,08%
Grotere risico’s vinden we dus pas echt bij de ouderen van de samenleving. Uit data blijkt dat de slachtoffers die vallen vaak ook al onderliggend lijden hebben. En nee, daarmee zeg ik niet dat ze het dan niet waard zijn om gered te worden.
De gemiddelde leeftijd ligt momenteel voor vrouwen op 83,6 en voor mannen op 80,4. Mogen we ons dan niet afvragen of het niet een normaal verschijnsel is dat deze mensen dood gaan? Nee, het lijkt me niet prettig om aan Corona te sterven, maar ook niet aan Kanker of longontsteking (die vaak de doodsoorzaak is bij ouderen die sterven aan griep).
Bij het CBS zijn de sterftecijfers per jaar te vinden en die zijn ongeveer gelijk t.o.v. andere jaren. Afgelopen jaar zelfs lager dan het jaar daarvoor.
Wanneer je naar deze cijfers kijkt, is het dan werkelijk geoorloofd om deze maatregelen te handhaven? Ik vind dat we het verplicht zijn aan alle andere slachtoffers om deze vragen te stellen. De kinderen die in angst opgroeien en niet vrij durven zijn om contact te maken. De jongeren die de wereld willen ontdekken maar die nu thuis moeten blijven zitten en vaak depressief worden. Jonge ouders die de druk niet aan kunnen van thuis werken, kinderen lesgeven en geen stoom af kunnen blazen. Alle ondernemers die hun hart en ziel in de zaak gestopt hebben en hun spaargeld in rook zien opgaan. En zo kunnen we wel even door gaan.
Er zijn weinig zekerheden in het leven, dood gaan is daar één van. De natuur en aarde blijven altijd in balans. Wanneer wij als mens de gedachten hebben dat we levens kunnen blijven verlengen en voor god spelen dan is het niet gek dat de aarde die balans zelf hersteld. Is dat niet gewoon het natuurlijke ritme van het leven?!
Wat we, mijns inziens zouden moeten doen qua maatregelen is goed voor onszelf zorgen. Op die manier halen we op een natuurlijke en gezonde manier een hoge leeftijd. Eet gezond en onbewerkt, beweeg en sport, dans en zing, vrij en knuffel, ga naar buiten om frisse lucht in je longen te ademen, voel de zon op je huid, uit je emoties en doe wat je gelukkig maakt. Daarmee versterk je je lichaam, geest en je immuunsysteem.
Leer bovendien weer luisteren naar je lichaam. Die verteld je meteen als er iets aandacht nodig is. Werk dan preventief aan je gezondheid met natuurlijke middelen, wanneer dat nodig mocht zijn. In plaats van een klacht te onderdrukken met medicijnen.
Dan heb je niets te vrezen! Weet ook dat angst je immuunsysteem alleen maar zwakker maakt. Dus heb vrede met het feit dat je gaat als het je tijd is. En leef de tijd die je hier hebt ten volle! Doe al die dingen die je blij en gelukkig maken. Doe dat zonder angst en beperkingen, dat zijn pas gezonde levensverlengende maatregelen!
door Femke Berkvens | feb 3, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Dat is de naam van het kaartendeck dat ik zojuist bij Pleïade in Tilburg bestelde. Niet dat ik nog een kaartendeck nodig had hoor. Al kun je nooit genoeg kaartendecks hebben volgens mij. Het ging er mij vooral om dat ik deze winkel zo een klein beetje kan helpen. Eigenaresse Vero draagt hier namelijk wel alle belastingen af voor haar winkel maar krijgt er geen overheidssteun voor terug. Ze deed daarom iets moedigs en vroeg om hulp. In de vorm van een donatie of gewoon een aankoop via de webshop. Dus Vero; ook al is het maar een beetje; I’ve got your back!
Pleïade is zo’n spiritueel winkeltje (waarbij ik winkeltje niet oneerbiedig bedoel). Als ik ergens eerbied voor heb is het wel de sfeer die Pleïade continu brengt. Het is al jaren een begrip in Tilburg. Ik kom er dan ook al zo lang als ik me kan herinneren. Het ruikt er altijd heerlijk naar wierrook en andere geuren die je direct vanuit je hoofd in je lijf laten zakken. Dat effect heeft de hele winkel en zijn personeel trouwens op mij. Op jou waarschijnlijk ook. Helaas kun je er nu vanwege de lockdown niet even naar binnen lopen. En dat is jammer op zoveel lagen. In deze angstige tijden kan ik me zo goed voorstellen dat je je warm en welkom wilt voelen. Dat gevoel krijg je wanneer je de winkel binnen stapt en vriendelijk begroet en vooral gezien wordt.
Daarnaast heeft de winkel een hele fijne energie. Of dat nu komt door alle kristallen die daar liggen, zuiverende salie of gewoon door de medewerkers, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik er na de lockdown nog graag wil komen om liefdevolle cadeautjes te kopen voor anderen, of gewoon omdat ik lief wil zijn voor mezelf. En als ik dan een hele kleine bijdrage kan leveren door daar iets aan te schaffen dan is dat een kleine moeite wat mij betreft.
Natuurlijk hebben veel winkels en mensen het moeilijk en kunnen we niet iedereen helpen. Toch wil ik je vragen of je jezelf ook iets moois wilt gunnen van de Pleïade. Ik weet zeker dat het je een gelukkiger mens zal maken. Niet alleen omdat je dan een mooi cadeautje ontvangt maar vooral omdat je dan iemand een mooi cadeautje geeft. Geven is toch altijd nog mooier dan nemen. Nog mooier dus wanneer dat beide kan met één aankoop.
Lieve Vero en alle andere medewerkers; hopelijk redden jullie het nog even. I hope the universe has got your back!
https://www.pleiadetilburg.nl/webshop/
door Femke Berkvens | feb 2, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Maar waarom zou je je wens richten tot een ster, wanneer je als ster al je wensen uit kunt laten komen?! Zoiets zal Paris Hilton waarschijnlijk gedacht hebben.
De kop waar de gossip bladen en programma’s onlangs mee kwamen vertelde dat mevrouw Hilton een IVF traject was gestart omdat ze een tweeling wilde. Noem het naïef van mij maar ik dacht dat het toch vooral sensatie was van de media. Waarschijnlijk uit z’n verband gerukt om makkelijk te scoren. Want mevrouw Hilton die vrijwillig een IVF procedure onderging om een tweeling uit te kunnen kiezen, dat leek mij niet realistisch. Daar moest toch een diepgaander verhaal achter zitten.
Nou, niet dus! Ik verwachtte eerlijk gezegd dat ze wellicht niet meer op een natuurlijke manier kinderen zou kunnen krijgen. Ze tikt de 40 bijna aan. Daar heb ik verder geen oordeel op maar het kan zomaar zijn dat vrouwen dan wat meer moeite krijgen met zwanger worden. Ik kan me ook voorstellen dat ze misschien niet altijd even goed voor haar lichaam gezorgd heeft. Het beeld wat geschetst wordt in de media spreekt regelmatig over anorexia en drugsmisbruik.
En ook daar oordeel ik niet over. De druk die ze moet voelen met betrekking tot haar leven in de spotlights, lijkt mij erg zwaar. Bovendien lijkt me het leven van een “jet set party girl” ook zwaar op allerlei vlakken. Je bent een ster wanneer het je lukt om dan nog goed voor jezelf te zorgen!
“De enige manier om haar perfecte gezin te krijgen was IVF”
Maar goed, ik dwaal af. Ik luisterde gisteren dus de podcast terug waarin ze zelf aan het woord is over haar IVF behandeling en de keuzes waarom ze die onderging. Nergens een woord over het niet op natuurlijke wijze zwanger kunnen worden. Wat ze wel vertelde is dat Kim Kardashian haar vertelde over de mogelijkheden van IVF. En dat ze nou eenmaal graag een tweeling wilde, het liefst een jongen en een meisje. Dat de enige manier om haar perfecte gezin te krijgen IVF was. Daarom had ze vrijwillig voor dit IVF traject gekozen.
Zonder dat ik daar over wil oordelen, maakt het me wel verdrietig. Ik heb zelf een aantal keer een IVF traject ondergaan omdat ik graag kinderen wilde met, en van Erik. Dat ging niet op een natuurlijke manier. Daar heb ik al een dubbel gevoel bij. (dat dubbele gevoel, en de reden waarom we er toch voor gekozen hebben, vertel ik binnenkort). In het kort vind ik het zelf lastig om “voor god” te spelen. Maar aan de andere kant is het ook een vage grens. Wanneer ik een blinde darm operatie moet ondergaan, laat ik ook een dokter ingrijpen. Dus in hoeverre is dat anders?!
Ik denk dat het voor mij een groot verschil maakt of IVF je laatste redmiddel is om met je partner kinderen te kunnen krijgen. IVF aangrijpen om je eigen perfecte wereld te maken gaat voor mij echt te ver. Dan ben ik van mening dat je maar beter je wensen tot een ster kunt richten en hopen dat je wensen verhoord zullen worden. Ook megaster Paris Hilton die bijna de 40 aantikt is daar niks te oud voor.
door Femke Berkvens | jan 27, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Zojuist las ik een brief van Suzanne aan het meisje wat bijna vermoord is door een waterkanon en het bracht me aan het huilen. Ik voelde daarom de noodzaak om Susanne en brief terug te schrijven.
Aan Susanne en alle medestanders van haar gedachtegoed:
Ik ken jou niet, jij kent mij niet. En toch vraag ik me af…Wat deed je besluiten om deze haatdragende brief te schrijven? Zijn deze gevoelens waar je geen raad mee wist werkelijk wat je hart je ingeeft? Of heb je je laten meeslepen door de media en heeft de massale angst je te pakken gekregen? Ik stel deze vragen omdat ik me betrokken voel bij het leed wat er in de wereld plaats vind. Omdat ik van mening ben dat we samen tot mooie dingen in staat zijn. Omdat er vanuit liefde en vertrouwen heling plaatsvindt. Niet vanuit angst en haat.
Ik stel deze vragen om duidelijk te maken dat jij met deze brief misschien niet de wet overtrad maar denk eens aan de universele wetten? Weet je dat we alleen één zijn? We zijn allemaal verbonden. Dus wellicht lukt het je om begrip te tonen voor iemand die anders lijkt dan jij? Vanuit die trilling stuur je een heel ander signaal het universum in. Een signaal waar de wereld op dit moment veel meer behoefte aan heeft dan de trilling van haat en agressie. We hebben allemaal je brief kunnen lezen, misschien heb je niets vernield, niets gegooid en niemand geslagen? Daar gaat het niet om. Wat jij met deze brief hebt gedaan heeft mij meer pijn gedaan dan een klap of materiële schade. Ik heb om je brief gehuild, dat deed jij. Omdat ik zie hoe jij, met je medestanders mijn wereld een stuk agressiever, minder tolerant en haatdragender hebt gemaakt. Vandaag moet ik mezelf opsluiten omdat ik de wereld even te hard vind.
Er bestaat zoiets als vrijheid van meningsuiting. Iets wat jij doet, wat ik nu doe en wat het meisje deed wat bijna vermoord is door een waterkanon. Een paar stralen bloed zoals jij schrijft is een schedelbreuk. Gelukkig weet ze wel wat goede zorg inhoudt en is ze verzorgd door een verpleegkundige met een menselijk en warm hart. Jammer dat jij niet in staat bent om te zien dat al deze mensen één zijn. Jij, ik, de verpleegkundige, het meisje met de schedelbreuk, de politie en zelfs de relschoppers.
Lieve Susanne, ik hoop dat jij je realiseert dat jij hier niet het slachtoffer bent. Ik hoop dat ik je ooit tegen kom, dan krijg je een knuffel van mij, je hart kan wel wat liefde en vertrouwen gebruiken.
Mocht je niet weten om welke brief het gaat: https://www.bndestem.nl/brabant/eindhovense-schrijft-brief-aan-vrouw-die-in-gezicht-werd-geraakt-door-waterkanon-jij-overtrad-de-wet~a7f386b3/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F
door Femke Berkvens | jan 11, 2021 | Personal, Sprookjes, Zingeving en spiritualiteit
Mijn lievelingssprookje is de kleine zeemeermin. Het maakte me eigenlijk niet echt uit of ze op het einde de prins trouwde (Disney) of in schuim op het water veranderde (Lekturama). Ik denk dat ik het dramatische einde wel mooier vond. Maar bovenal herkende ik me onbewust in haar.
De kleine zeemeermin voelt zich eenzaam bij haar familie in de zee. Ik voelde me thuis ook vaak alleen en trok me terug op mijn zolderkamer en in mijn gevoelswereld. (De zee staat voor emoties en een rijke gevoelswereld).
Ze verlangt naar het leven op het land (wat staat voor het praktische en mentale). In een ideale situatie zijn deze 2 delen in balans.
Wanneer ik terug kijk naar mezelf als jong en gevoelig meisje, voelde ik me gaandeweg niet meer thuis in mijn rijke gevoelsleven omdat dit me veel angst en onveiligheid had gebracht. Ik leerde dus om minder te voelen en meer te leven vanuit mijn hoofd. Je zou dus kunnen zeggen dat ik vanuit de zee op het land ging wonen (en later ook weer terug wilde).
Liefde zal me redden
Ook heb ik lang gedacht dat de liefde van een prins me wel zou redden. Toen mijn prins Erik voorbij kwam, (“toevallig” dezelfde naam als Ariëls prins), kwam ik er al snel achter dat dat niet het geval was.
Wanneer Ariël een deal sluit met de zeeheks (de heks staat voor ons onbewuste schaduw deel) krijgt ze benen, in ruil voor haar stem. Daarmee raakt ze haar vermogen kwijt om zich te uitten waardoor ze genoodzaakt is zich terug te trekken in zichzelf. Ze bezit grote emotionele diepte en intuïtieve wijsheid maar het lukt haar niet om deze bezieling op het land vorm te geven.
Als we kiezen voor het dramatische einde dan wordt de prins verliefd op (en trouwt met) een ander. Ook daar zie ik wel een overeenkomst in het onvermogen mezelf volledig te zijn en me zonder angst te durven uitten. En om de liefde waar ik zo naar verlangde, aan me voorbij te zien gaan.
Was de angst voor de liefde groter dan de liefde zelf?
En proef ik daar ook geen bindings/verlatingsangst bij onze kleine zeemeermin? Want volledig vallen op een man die je niet kent en daar alles voor op te geven?! Om vervolgens wanneer de liefde daadwerkelijk dichterbij komt je mond dicht te houden. Nu kon ze natuurlijk niet spreken maar gebarentaal of schrijven (eventueel in symbolentaal) was toch wel mogelijk geweest? Was de angst voor de liefde groter dan de liefde zelf?
Ik ben benieuwd naar jou favoriete sprookje en of je jezelf ook ergens in herkende.
