Mini retraite met een luchtje
Als moeder van 2 kleine kids en gewoon als vrouw die nog steeds moeite heeft met tijd nemen voor zichzelf, was het afgelopen week echt weer eens hoognodig tijd om mezelf twee dagen rust te gunnen. De Corona maatregelen en huidige situatie die daarmee gepaard gaat, kosten mij persoonlijk best wat stress. En als burn-out herstellende, wil ik dat zo veel mogelijk vermijden.
Mijn “vaste” bed & breakfast met privé huisje in een grote tuin was voor deze mini retraite inclusief detox helaas niet beschikbaar. Dus; na de nodig uurtjes met zoektermen als “privé, natuur en rust” en met mijn op dit moment niet zo toereikende bankrekening in mijn hoofd, kwam ik op een betaalbaar VIP huisje uit op één van de bekendste vakantieparken van ons land. Corona leek niet overal een ongunstige invloed op te hebben dacht ik nog. Een huisje met jacuzzi en sauna wat ook nog binnen mijn budget viel, zou vast en zeker komen doordat mensen liever thuis in lock down gaan of überhaupt niet in vakantiestemming zijn. Met mijn koffer vol theetjes (want detox), groene leem (voor ontgiftende voetenbadjes), spijkermatje, wierook, kruikje en relaxte kleding ging ik dan ook vol goede moed richting het Limburgse land.
VIP, not so much!
Bij aankomst werd ik vergezeld van een “ik heb al 1,5 dag niet gegeten hoofdpijn” maar dat mocht mijn pret niet drukken. Het huisje zelf, zal in mijn niet nader te noemen geboortejaar, vast en zeker de term VIP hebben mogen dragen. Anno 2021 zou ik dat echter niet meer durven gebruiken voor dit verblijf. Niet dat ik een verwend luxepaard ben maar ik vind het voor zo’n doel toch prettig wanneer het minstens zo comfortabel is als thuis. Nu weet ik niet hoe jij woont, maar bij mij lopen er geen mierenkolonies door de badkamer te marcheren. Iets wat de jacuzzi om die reden al direct minder uitnodigend maakte.
Zen master skills, AAN!
Als een ware zen master, nog voor ik ook maar 5 minuten in lotushouding had gezeten, besloot ik mij niet uit het veld te laten slaan door zulke kleine kruipende tegenvallertjes. Met een kopje detox thee nestelde ik me dan ook in het zonnetje voor een meditatie in de open lucht. Het zonnetje begon te schijnen maar mijn innerlijke thermostaat was op dat moment niet meer in staat mij warm te stoken. Dat leek me dan ook het perfecte moment om dat klusje uit handen te geven en de sauna uit te proberen. Al snel bleek ik hier ook weer mijn inner zen master aan te moeten roepen. De sauna lampen waren óf kapot, of ook zo ver verouderd dat het voelde alsof ik in een linnenkast zat met de thermostaat aan. In ieder geval geen luxe “laat de infra rood lampen mijn spieren maar eens weldadig verwarmen zodat ik kan wegzinken in een diepe ontspanning” gevoel.
Dan maar vroeg onder een dubbel dekbed, in de hoop dat de hoofdpijn de volgende ochtend het vakantiepark verlaten zou hebben.
Shit hits the fan
Nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Perfecte dag voor een aantal lange meditaties. Rond 11 uur zweeft mijn bewustzijn ergens ver van mijn fysieke lichaam en ver van enige zorgen over teleurstellende luxe of tegenvallende cottages. Een flink kabaal kan ik nog behoorlijke tijd negeren, toch word mijn aandacht abrupt weer terug in het nu getrokken door een penetrante rioollucht die het huisje vult. Na enig onderzoek blijkt mijn toilet, door de rioleringswerkzaamheden op de hoek, tijdelijk een functie als fontein te hebben aangenomen.
Er is heel wat wierook en etherische olie voor nodig om mijn verblijf qua geur weer wat aangenamer te maken, maar de rest van de dag verlopen de meditaties (in tegenstelling tot het toilet) vlekkeloos. Ik ga de volgende dag dan ook vol positieve energie huiswaarts en neem het inzicht met me mee dat de shit maar beter omhoog kan komen, dan het te laten zitten. Want wanneer dat er uit is ontstaat er ruimte voor positieve energie en nieuwe mogelijkheden. En de VIP cottages, die laat ik volgende keer liever aan mij voorbij gaan.
