door Femke Berkvens | mrt 17, 2022 | Publicaties, Sprookjes, Zingeving en spiritualiteit
Waarschuwing: ik viel in het konijnenhol en tuimelde heel ver naar beneden. Net zoals Alice in Wonderland. Het kleine, nieuwsgierige meisje met haar grote fantasie. Ze is de afgelopen tijd vaak in mijn gedachten. Wil je weten waarom? Volg dan het witte konijn en spring mee naar beneden, heel diep naar beneden, het donkere konijnenhol in op weg naar Wonderland.
Naar beneden vallend in het duistere hol, is niets wat het lijkt. Hoe dieper we vallen, hoe vreemder alles lijkt te worden. Net zoals Alice, die tijdens haar val na dacht over alles wat ze ooit had geleerd en alles wat ze wist. Met iedere meter die ze viel, kwam ze er steeds meer achter dat er niets meer van klopte, het klopte niet. HET KLOPT NIET!
Iedereen is gek in Wonderland
Aangekomen in Wonderland lijkt alles zo mogelijk nog vreemder. De wereld zoals we die normaal verwerken en als normaal zien, is daar omgekeerd. Een wonderlijke plek vol vreemde theepartijtjes, een koningin die iedereen wil onthoofden en een waterpijp rokende rups. Wanneer Alice de Kolderkat (Chestshire cat) met zijn ondeugende grijns ontmoet, zegt hij haar dat in Wonderland iedereen gek is, zij dus ook. En als wij de gekke kat mogen geloven, ben ik, en jij dat nu dus ook. Want anders zouden we hier nu niet zijn! Eerlijk gezegd hoop ik ook dat jij gek bent. Hoe meer mensen namelijk gek zijn in dit Wonderland, hoe normaler dat het wordt. En als iedereen gek is, zijn we dan allemaal normaal?!
Alice is de weg kwijt geraakt en vraagt aan de kat welke kant ze op moet. Zijn antwoord is dat het afhangt van waar ze naartoe wil. Wanneer ze antwoordt dat dat niet zoveel uitmaakt, zegt de kat dat het dan ook niet uitmaakt welke kant ze op gaat. “Zolang ik maar ergens kom”, reageert Alice. “Oh, maar dat kom je sowieso. Als je maar lang genoeg loopt”.
Collectief de weg kwijt zijn
Ondanks dat het sprookje van Alice een sprookje is, kunnen we er wel herkenning in vinden. Terugkijkend op de afgelopen tijd is het voor mij vooral een periode geweest om af te stemmen welke kant ik in het leven op wilde gaan. Volgens mij heeft de afgelopen periode van ieder van ons gevraagd om naar binnen te keren en daar te voelen welke richting we ten diepste op wilde gaan. Wellicht was het tijd om collectief de weg kwijt te raken. Want wanneer je verdwaald bent, ga je als vanzelf weer zoeken naar de weg. En die weg, die loopt altijd eerst naar binnen. Wanneer we op individueel niveau naar binnen keren, zijn we in staat om op collectief niveau naar buiten te treden.
Het sprookje van Lewis Carroll is gebouwd op de afwezigheid van logica. Iets waar ik me de afgelopen jaren in deze werkelijkheid ook vaak over verbaasd heb. Het werd steeds vreemder en vreemder. Net zoals het meisje in dit sprookje, heb ik mezelf vaak afgevraagd of ik nou gek geworden was. Maar wat is gek? Als gek zijn betekend dat je visie afwijkt van het reguliere, dan ben ik met alle liefde gek. Normaal is ook maar een kader, afhankelijk van tijd, plaats en gevormd door bijvoorbeeld overheid en media.
Volg de richting van je morele kompas
We kunnen van Alice leren om af en toe buiten de reguliere kaders te kijken en alles wat we hebben geleerd, al is het maar voor even, los te laten. Om het aan te durven om te twijfelen aan onze opvatting van normaal en te beseffen dat er niet één absolute waarheid is. Laten we net als Alice het witte konijn blijven volgen. Het zal een gids zijn en ons de weg wijzen naar onze innerlijke spirituele wereld. Alice leerde om netjes de regels te volgen. Laten wij, wanneer we dat doen, nog wel luisteren of die overeenkomen met de richting van ons interne, morele kompas. Omdat de weg via die route altijd de juiste is.
Ik verwonder me dagelijks, maar had me Wonderland heel anders voorgesteld. Ik hoop daarom nog steeds, om net zoals Alice, wakker te worden uit een verwarrende droom. Niet om terug te keren naar het oude normaal, maar wel om wakker te worden in een nieuw normaal. Een wereld waarin we zijn zoals Alice; nieuwsgierig, onderzoekend en open voor verwondering.
door Femke Berkvens | feb 5, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Het is niet mijn intentie om Corona te ontkennen (zeker niet). Ieder slachtoffer is er eentje te veel. Zeker voor hen die achterblijven. Mijn respect en medeleven gaat dan ook uit naar iedereen die hiermee te maken heeft (gehad).
Dat gezegd hebbende vind ik het wel belangrijk dat er in de maatschappij ook tegengeluid te horen is tegen de koers de we varen en dat we kritische vragen mogen stellen die breder kijken dan alleen Corona. Slachtoffers vallen niet alleen letterlijk door de ziekte maar ook door de maatregelen. En waarom zouden we daar minder waarde aan hechten?
We zijn een jaar verder dus er zijn, in tegenstelling tot een jaar geleden, cijfers en kennis beschikbaar. Ik vond een mooi overzicht van Maurice vd Bosch (raad van bestuur van het OLVG) die gebaseerd zijn op data van het RIVM zelf. Wanneer je positief getest wordt op Corona is de kans op overlijden qua leefstijdsgroep als volgt:
10-19: 0,00%
20-29: 0,00%
30-39: 0,01%
40-49: 0,02%
50-59: 0,05%
60-69: 0,33%
70-79: 2,08%
80-89: 7,77%
90+: 12,08%
Grotere risico’s vinden we dus pas echt bij de ouderen van de samenleving. Uit data blijkt dat de slachtoffers die vallen vaak ook al onderliggend lijden hebben. En nee, daarmee zeg ik niet dat ze het dan niet waard zijn om gered te worden.
De gemiddelde leeftijd ligt momenteel voor vrouwen op 83,6 en voor mannen op 80,4. Mogen we ons dan niet afvragen of het niet een normaal verschijnsel is dat deze mensen dood gaan? Nee, het lijkt me niet prettig om aan Corona te sterven, maar ook niet aan Kanker of longontsteking (die vaak de doodsoorzaak is bij ouderen die sterven aan griep).
Bij het CBS zijn de sterftecijfers per jaar te vinden en die zijn ongeveer gelijk t.o.v. andere jaren. Afgelopen jaar zelfs lager dan het jaar daarvoor.
Wanneer je naar deze cijfers kijkt, is het dan werkelijk geoorloofd om deze maatregelen te handhaven? Ik vind dat we het verplicht zijn aan alle andere slachtoffers om deze vragen te stellen. De kinderen die in angst opgroeien en niet vrij durven zijn om contact te maken. De jongeren die de wereld willen ontdekken maar die nu thuis moeten blijven zitten en vaak depressief worden. Jonge ouders die de druk niet aan kunnen van thuis werken, kinderen lesgeven en geen stoom af kunnen blazen. Alle ondernemers die hun hart en ziel in de zaak gestopt hebben en hun spaargeld in rook zien opgaan. En zo kunnen we wel even door gaan.
Er zijn weinig zekerheden in het leven, dood gaan is daar één van. De natuur en aarde blijven altijd in balans. Wanneer wij als mens de gedachten hebben dat we levens kunnen blijven verlengen en voor god spelen dan is het niet gek dat de aarde die balans zelf hersteld. Is dat niet gewoon het natuurlijke ritme van het leven?!
Wat we, mijns inziens zouden moeten doen qua maatregelen is goed voor onszelf zorgen. Op die manier halen we op een natuurlijke en gezonde manier een hoge leeftijd. Eet gezond en onbewerkt, beweeg en sport, dans en zing, vrij en knuffel, ga naar buiten om frisse lucht in je longen te ademen, voel de zon op je huid, uit je emoties en doe wat je gelukkig maakt. Daarmee versterk je je lichaam, geest en je immuunsysteem.
Leer bovendien weer luisteren naar je lichaam. Die verteld je meteen als er iets aandacht nodig is. Werk dan preventief aan je gezondheid met natuurlijke middelen, wanneer dat nodig mocht zijn. In plaats van een klacht te onderdrukken met medicijnen.
Dan heb je niets te vrezen! Weet ook dat angst je immuunsysteem alleen maar zwakker maakt. Dus heb vrede met het feit dat je gaat als het je tijd is. En leef de tijd die je hier hebt ten volle! Doe al die dingen die je blij en gelukkig maken. Doe dat zonder angst en beperkingen, dat zijn pas gezonde levensverlengende maatregelen!
door Femke Berkvens | feb 3, 2021 | Personal, Zingeving en spiritualiteit
Dat is de naam van het kaartendeck dat ik zojuist bij Pleïade in Tilburg bestelde. Niet dat ik nog een kaartendeck nodig had hoor. Al kun je nooit genoeg kaartendecks hebben volgens mij. Het ging er mij vooral om dat ik deze winkel zo een klein beetje kan helpen. Eigenaresse Vero draagt hier namelijk wel alle belastingen af voor haar winkel maar krijgt er geen overheidssteun voor terug. Ze deed daarom iets moedigs en vroeg om hulp. In de vorm van een donatie of gewoon een aankoop via de webshop. Dus Vero; ook al is het maar een beetje; I’ve got your back!
Pleïade is zo’n spiritueel winkeltje (waarbij ik winkeltje niet oneerbiedig bedoel). Als ik ergens eerbied voor heb is het wel de sfeer die Pleïade continu brengt. Het is al jaren een begrip in Tilburg. Ik kom er dan ook al zo lang als ik me kan herinneren. Het ruikt er altijd heerlijk naar wierrook en andere geuren die je direct vanuit je hoofd in je lijf laten zakken. Dat effect heeft de hele winkel en zijn personeel trouwens op mij. Op jou waarschijnlijk ook. Helaas kun je er nu vanwege de lockdown niet even naar binnen lopen. En dat is jammer op zoveel lagen. In deze angstige tijden kan ik me zo goed voorstellen dat je je warm en welkom wilt voelen. Dat gevoel krijg je wanneer je de winkel binnen stapt en vriendelijk begroet en vooral gezien wordt.
Daarnaast heeft de winkel een hele fijne energie. Of dat nu komt door alle kristallen die daar liggen, zuiverende salie of gewoon door de medewerkers, dat weet ik niet. Ik weet wel dat ik er na de lockdown nog graag wil komen om liefdevolle cadeautjes te kopen voor anderen, of gewoon omdat ik lief wil zijn voor mezelf. En als ik dan een hele kleine bijdrage kan leveren door daar iets aan te schaffen dan is dat een kleine moeite wat mij betreft.
Natuurlijk hebben veel winkels en mensen het moeilijk en kunnen we niet iedereen helpen. Toch wil ik je vragen of je jezelf ook iets moois wilt gunnen van de Pleïade. Ik weet zeker dat het je een gelukkiger mens zal maken. Niet alleen omdat je dan een mooi cadeautje ontvangt maar vooral omdat je dan iemand een mooi cadeautje geeft. Geven is toch altijd nog mooier dan nemen. Nog mooier dus wanneer dat beide kan met één aankoop.
Lieve Vero en alle andere medewerkers; hopelijk redden jullie het nog even. I hope the universe has got your back!
https://www.pleiadetilburg.nl/webshop/
door Femke Berkvens | feb 3, 2021 | Sprookjes, Zingeving en spiritualiteit
In een land hier niet zo ver vandaan, leefde eens een koning. Hij was de koning van alle mensen die in zijn rijk woonden. Over het algemeen waren de mensen best gelukkig. Ze werkten hard en bereikten veel. De meeste van hen waren alleen erg op prestatie en uiterlijk gericht. Bovendien leefden veel van hen vanuit hun hoofd. Sommige van de mensen hadden werk waar ze heel erg van hielden. Andere hadden een liefdevol gezin om bij thuis te komen of een hechte vriendengroep om hen heen. Weer anderen kregen energie van hun hobby. Maar het gelukkigst waren alle mensen die leefden vanuit hun hart, en van de vrijheden die ze hadden. Al waren ze zich hier tot nu toe nog niet echt bewust van geweest.
Ze vierden die vrijheid iedere jaar ter nagedachtenis aan een oorlog die lang geleden in het rijk had gewoed. Dat lag voor sommige oudere bewoners nog vers in het geheugen; vergeten deden zij dat nooit. De jongere generatie kende de oorlog alleen van verhalen, en hoewel het hen wel raakte, voelde ze niet ten diepste wat het betekende.
Een brief uit het land van de zon
Tot er op een koude winterdag een belangrijke brief bij de koning werd bezorgd. Op het papier, wat duidelijk een lange weg afgelegd had, was te lezen dat er een groot gevaar hun kant op zou komen. De brief was afkomstig uit het land waar de zon vandaan kwam. De zon, die het land ieder jaar weer vulde met de prachtigste bloesems. Dit nieuws was echter zo verschrikkelijk dat zelfs de bloemen er niet meer wilde bloeien. Het grote rijk waar de keizer heerste was overvallen door een beestje. Een beestje zo klein dat het niet met blote ogen te zien was. Een beestje zo klein, maar in de verwoesting die het achter liet, zo onmenselijk groot.
Het beestje droeg de kroon der vernietiging en liet zich door niets of niemand tegen houden. Het maakte geen onderscheid tussen arm of rijk. Tussen knap of lelijk, succesvol of in de ogen van de maatschappij mislukt. Toen de gastheer met de kroon der vernietiging de weg naar het koninkrijk had gevonden, waren de mensen bang. Dat was ook niet zo gek omdat het onbekende nou eenmaal vaak angst met zich mee brengt.
Geen dokter maar dienaar
De koning van het land droeg zijn dienaren op om het volk te beschermen. De dienaren wisten alleen niet hoe ze deze verschrikking moesten verjagen. Ze waren zelf immers geen doktoren en wisten helemaal niets van het verjagen van vernietigende beestjes. Ze waren enkel aangesteld om de koning te dienen. De dienaren hadden door de jaren heen steeds meer van de macht geproefd die de koning hen had geschonken.
Deze dienaren waren misschien geen doktoren, maar wisten wel dat een angstig volk makkelijker de regels opvolgde. In het donker kwamen ze daarom samen, en smeden snode plannen. Terwijl ze meer en meer te weten kwamen over het gekroonde wezentje, bleek deze steeds ongevaarlijker te worden. En hoe ongevaarlijker deze bleek te worden, hoe harder ze hun best deden om de bevolking bang te maken.
De gekroonde prins bracht de boodschap van het licht
Het wezentje was namelijk gekomen als boodschapper van de koning van het licht. Daarom kwam hij uit de richting van het land waar de zon vandaan kwam. Het wezentje was eigenlijk de gekroonde prins, die de mensen kwam vertellen om het licht weer in hun hart te voelen. Om de mensen te laten weten dat er meer was dan status en prestatiedruk. Om te laten voelen dat het hart gehoord mag worden en niet alleen het hoofd.
De mensen die de boodschap hoorde, waren niet bang. Hun hart was open voor de liefde. Voor zelfliefde en liefde voor anderen. Ze wisten dat zonneschijn en voeding gevuld met zonnestralen helend waren. Ze voelden dat knuffelen, dansen en zingen hen beschermde tegen ziekte. De dienaren van de koning wisten dit ook.
Koud, koud hart
Omdat ze graag de macht wilde houden over het volk besloten ze om het volk zwakker te maken zodat hen hart kouder zou worden. Door hen te voeden met angst nam het hoofd het over en zette zo het hart buitenspel. Ze droegen de bevolking op om zich af te schermen door hun gezicht te bedekken. Zo kon ieder sprankje vriendelijkheid in de kiem gesmoord worden. De kinderen mochten niet meer spelen maar moesten afstand van elkaar houden zodat ze op zouden groeien zonder echt contact. Ze wilde de mensen injecteren wanneer hun immuunsysteem op z’n zwakst was.
De gekroonde prins was zo klein dat hij zich niet tegen liet houden door deuren, ramen, gezichtsbedekking of afstand. Toch verboden de dienaren van de koning de mensen om hun huizen te verlaten. Ze vertelden dat de gekroonde prins zo kwaadaardig was dat ze binnen moesten blijven. Dat ze niet meer mochten dansen, lief hebben en knuffelen met elkaar. Zo hoopte ze dat alle mensen ongelukkiger, angstiger, bozer en verdrietiger zouden worden. Voor een hele grote groep van de bevolking werkte dat ook zo. Hun hart werd koud en kil en niet meer gehoord. De angst draaide overuren in hun hoofd en lijf. Dat waren de mensen waar de gekroonde prins zijn verhaal wilde komen vertellen om hen te redden.
En de mensen dansten en zongen
Toen de mensen zich daarvan bewust werden gingen ze massaal de straten op. Om te zingen en te dansen. Ze waren niet bang voor de gekroonde prins maar dankten hem voor wat hij hen gebracht had. Ze hadden weer geleerd om echt gelukkig te zijn en om te leven vanuit het hart. Ze hadden weer interesse in elkaar en hielpen de ander wanneer dat nodig was.
De dienaren van de koning waren zo boos toen ze dat zagen, dat hun hart ieder sprankje warmte verloor. Op dat moment was het tijd voor de gekroonde prins om hen te halen en mee te nemen naar de koning van het licht.
door Femke Berkvens | jan 18, 2021 | Zingeving en spiritualiteit
Vandaag is het ‘blue monday’ en zogenaamd de meest depressieve dag van het jaar. Wat mij betreft niet omdat onze goede voornemens mislukt zouden zijn, of dat de vakantie nog lang zou duren. Met alle angst en spanning waar we massaal in zitten kunnen we ons daar wel iets bij voorstellen.
Helemaal wanneer we kijken naar iedereen die niet zeker is van zijn/haar baan of deze misschien zelfs al verloren is. Wanneer we denken aan alle mensen die zich eenzaam voelen door alle maatregelen ook. Laten we deze blauwe maandag de Morpho Menelaus als symbool nemen voor transformatie. Laten we deze blauwe maandag transformeren!
Vlinder als ultieme symbool van transformatie
De vlinder maakt een letterlijke transformatie door die van rups naar cocon tot een vlinder gaat. Dit proces staat dan ook symbool voor de transformatie die we als mens ondergaan. Zo kunnen we mentaal groeien en naar een volgende fase in ons denken en mens zijn transformeren.
De vlinder staat ook bekend als spiritueel symbool. Eerder al schreef ik hoe ik in een droom afscheid nam van een goede vriendin die overleden is. In de droom veranderde ze na een innige omhelzing in een vlinder. Op spiritueel niveau staat de vlinder dan ook voor onze ziel die transformeert van de ene fase naar de andere (leven -> dood -> wedergeboorte).
Transformeren van onze collectie angst
Hoe je ook denkt over Corona en de maatregelen; collectief worden we allemaal gevoed in onze angst. En dat doet iets met ons. Laten we daarom vandaag kijken hoe we onze angst of depressieve gevoelens kunnen transformeren. Wanneer we de weerstand voor deze gevoelens los kunnen laten en ze durven voelen, dan verliezen ze vaak hun negatieve lading.
Ga zitten, sluit je ogen en haal een paar keer diep adem. Stel jezelf voor dat er wortels uit je voeten, diep de aarde in gaan. Sta jezelf vervolgens toe om de emotie ten volste te mogen voelen. Probeer de weerstand voor het gevoel los te laten. Het is maar een gevoel, er kan je niets gebeuren! De weerstand voor het gevoel is vaak hetgeen wat ons zo’n vervelend gevoel geeft. Geef de emotie alle ruimte. Daardoor zul je zien dat de emotie afneemt. Stel je voor dat je het gevoel (nadat je deze volledig hebt toegelaten) via de wortels diep de aarde in mag laten stromen. Geef jezelf daarna nog even de tijd om te voelen hoe het nu is.
Het kan zijn dat je angst voor de emoties te groot is of dat je meer nodig hebt dan zo’n oefening. Weet dan dat je altijd hulp kunt en mag vragen in je omgeving.
Mocht je er professioneel met iemand over willen praten dan kun je op korte termijn een afspraak maken voor een coaching/therapie sessie. Tijdens een boswandeling of in praktijkruimte mag natuurlijk ook.
